Ceramika stomatologiczna jest materiałem unikalnym, ponieważ jest mocniejszym materiałem od szkliwa zębów, a pod względem estetycznym jest nie do porównania z innymi materiałami. Przy normalnym obciążeniu przy żuciu materiał ten jest „prawie wieczny”. A w interakcji z agresywnym środowiskiem zachowuje się lepiej niż sam ząb. Ponieważ ceramika dentystyczna jest gładka, osady zębów nie są straszne i, oczywiście, występowanie próchnicy jest wykluczone.
Czym jest ceramika dentystyczna, postaramy się dowiedzieć. W XIX wieku z mieszanki szpatu polnego, kaolinu i kwarcu wytwarzały materiał stomatologiczny, który znacznie różnił się od porcelany domowej. Jego jakość estetyczna, delikatnie mówiąc, nie była idealna. Z czasem, poprawiając zawartość ceramiki dentystycznej, udało się znaleźć optymalne proporcje składników. W ten sposób stało się możliwe odtworzenie koloru, odcienia, fluorescencji, przezroczystości i „naturalności” zębów. Współczesna ceramika stomatologiczna składa się głównie z kaolinu, kwarcu i szpatu polnego. Ten ostatni jest mieszanką glinokrzemianu sodu i glinokrzemianu potasu. Są to naturalne minerały, więc ich proporcje mogą się różnić. W tym przypadku chodzi o lepkość stopionego szkła i temperaturę topienia szpatu polnego. Kaolin jest wodnym glinokrzemianem ze wiążącym działaniem. Dzięki wkroplenia kwarcu ceramika robi się trwała i niezawodna. Aby zapobiec deformacji kątów korony lub utraty jej kształtu podczas piłowania, do jej składu są dodawane węglany. Mieszanka proszku ceramiki stomatologicznej stosowana przez techników dentystycznych zawiera tlenki metali i jest raz wypalana. Temperatura wypalania ceramiki stomatologicznej wynosi 900 stopni Celsjusza. Procedura wytwarzania licówek, wkładek, koron lub innych wyrobów ceramicznych stomatologicznych jest kosztowna i czasochłonna, dlatego kosztuje odpowiednio, ale biorąc pod uwagę jakość, jest tego warta!